Geplaatst op:
Van de oorsprong naar onmisbare verbinding
De formele benaming One Belt and One Road (Eén Gordel en Eén Weg) is in 2016 aangepast naar Belt and Road Initiative (Gordel- en Weginitiatief). Met deze naamswijziging wordt benadrukt dat het initiatief zich niet beperkt tot een enkele transportroute.
De officieuze benaming van de Nieuwe Zijderoute is afgeleid van de historische Zijderoute. Een netwerk van karavaanroutes door Centraal-Azië, waarlangs er tot in de late middeleeuwen handel werd gedreven tussen China en het oosten van Azië, het Midden-Oosten en het Middellandse Zeegebied. De kamelen zijn inmiddels vervangen door treinen en de goederen zijn geen zijde of specerijen meer, maar onder andere elektronica. Deze klassieke zijderoute was de belangrijkste verbinding tussen oost en west.
In 2013 maakte de Chinese president Xi Jinping bekend dat de Zijderoute grootschalig verbeterd zou worden, een initiatief gericht op de verbetering van de infrastructuur tussen Aziatische en Europese landen. Deze ontwikkelingsstrategie sluit aan op een beweging waarin China een grotere mondiale rol speelt, maar tevens op het vergroten van de economische en politieke invloed, ondersteund door een op China gericht handelsnetwerk. Hiermee is de Nieuwe Zijderoute geboren, waarbij 68 landen betrokken zijn.
In juli 2015 is de eerste containertrein vanuit China in Rotterdam gearriveerd en sinds september 2016 is er een vaste dienst tussen Chengdu en Tilburg. Vanwege de verschillende spoorbreedtes op de route moeten de containers onderweg twee keer overgeladen worden, namelijk bij de grensovergang tussen China en Kazachstan en de overgang tussen Rusland en Polen.
Hoewel de naam doet vermoeden dat het om slechts één route gaat, kan de Nieuwe Zijderoute onderverdeeld worden in drie afzonderlijke routes.
De noordelijke route via Rusland: deze route richt zich voornamelijk op het noordoosten van China.
De route via Wit-Rusland, Rusland en Kazachstan, waarbij gebruik wordt gemaakt van de Khorgos Gateway als hub. Khorgos, Almaty vormt het snijpunt van meerdere verbindingswegen naar Rusland, Iran en India.
De route via Turkije, Armenië, Azerbeidjan, Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan naar China: deze route wordt voornamelijk gebruikt vanwege het embargo in Rusland op diverse West-Europese producten.
Deze transportverbindingen gelden als levensvatbare concurrentie: sneller dan de boot en goedkoper dan het vliegtuig. Heeft u vragen of wilt u een aanvraag doen? Neem dan contact op met Julienne Alkema.